Paul Friedrichs

(21-03-1940-30-08-2012)

Paul Friedrichs groeide op in Mecklenburg waar hij aangesloten was bij de lokale motorsportclub. Door middel van de trainingen die de club aanbood, kon hij zich ontwikkelen tot een van de beste motorcrossers en endurorijders van zijn tijd.

Begon eind 1950er jaren met wedstrijden te rijden en werd in 1961, 2e in het Europees 250cc Kampioenschap

1965, Werd Paul, 11e in het WK 250cc

1965, Dave Bickers met CZ Team genoot Paul Friedrichs

1966, Wereldkampioen met de CZ 400cc

In 1965 behaalde hij de vice-wereldtitel in het Wereldkampioenschap motorcross 500cc, achter Jeff Smith. Hij behaalde zijn eerste wereldtitel in 1966, toen hij reed met ČZ. Dit was het eerste wereldkampioenschap 500cc dat gewonnen werd met een tweecilinder en de eerste door een piloot die afkomstig was uit het Oostblok.

1967,

1968, Hier in actie te St Anthonis

Paul, verdedigde met succes zijn wereldtitel in zowel 1967 als 1968.

De CZ Modellen voor 1969.

In 1969 eindigde Paul als derde in het WK 500cc.

Paul als CZ Fabrieksrijder

1970, CZ 380cc

1970, CZ 380 cc Paul Friedrichs zijn fabrieks motor

1971

1972

Friedrichs behaalde de vice-wereldtitel achter Roger De Coster in het 500cc-kampioenschap van 1972.

Paul Friedrichs is tot op de dag van vandaag de meest succesvolle Duitse motorcrosspiloot. Op 21 maart 2020, zou hij 80 jaar oud zijn geweest. De drievoudig wereldkampioen in de 500cc-klasse overleed helaas veel te vroeg op 30 augustus 2012.

In 1966, 1967 en 1968 behaalde hij de wereldtitel in de 500cc koningsklasse. Met zijn succes in 1966 luidde hij het tweetakttijdperk in dat de volgende drie decennia zou domineren.

1973, CZ 380cc

Paul was fabrieksrijder voor het Tsjechoslowaakse merk CZ, dat pionierde op het gebied van tweetaktmotortechnologie. De tweetaktmotoren waren veel lichter en daardoor wendbaarder dan de viertaktmotoren van die tijd.

Paul, beëindigde zijn MX Loopbaan aan het einde van dat seizoen.

In 1985 reed hij nog enkele Veteranen wedstrijden op een 125cc RM

Andere tegenstanders waartegen Friedrichs zich moest verdedigen waren legendes als de Belg Roger De Coster, de Brit John Banks en de Zweed Ake Jonsson, om maar een paar persoonlijkheden te noemen.

De opgeleide tractorfitter uit Mecklenburg-Vorpommern begon zijn carrière bij MC Dynamo Rostock, maar verhuisde naar Erfurt, waar hij onder leiding van zijn trainer Heinz Ramsch en latere schoonvader goede opleidings- en technische omstandigheden vond bij de door de staat gefinancierde politiesportclub.

1973, Veel sleutel werk als fabrieksrijder, zelf uitvoeren in die tijd.

Overigens is de lijn van de Erfurtse motorsportclub nog steeds te traceren. In het kielzog van Paul Friedrichs groeiden sportpersoonlijkheden als Heinz Hoppe (de meest succesvolle motorcrosser in de DDR) en Heiko Klepka op. Heiko Klepka is de vader van Ken Roczen, afkomstig uit Mattstedt in de directe omgeving. Ook coureurs als Henry Jacobi en de gebroeders Koch groeiden op in een traditie waarvan de basis werd gelegd door de successen van Paul Friedrich.

Tijdens zijn tijd op het WK werd Friedrichs blootgesteld aan toenemende politieke instrumentalisering. Enerzijds eigende de DDR zich elk sportief succes toe om een 'systemische superioriteit' over het 'imperialistische Westen' te verwerven. Maar het ‘vrijheidsdemocratische Westen’ gooide om politieke redenen ook graag stokken tussen de benen van DDR-atleten! Het was de tijd van de Koude Oorlog. Een geschil op alle niveaus, ook in de sport, dat met oneerlijke middelen wordt gevoerd. Het waren echter altijd de atleten die eronder leden.

Friedrichs coach Heinz Ramsch herinnert zich het jaar 1968, de 7e van 13 Wereldkampioenschapsraces in Farleigh Castle, Engeland. Voor elke WK-race moesten visumdocumenten vooraf uitgebreid worden aangevraagd, vooral voor West-Europese landen. Slechts één keer per week, op donderdag, waren er vluchten naar Engeland vanuit Oost-Berlijn. Hoewel het team de visumaanvragen op tijd had ingediend, stelde de Britse ambassade de afgifte van reisdocumenten uit tot vrijdagochtend. Het vliegtuig van Berlijn-Schönefeld naar Londen vertrok zonder Friedrichs. De last-minute poging om via Parijs en Madrid Engeland te bereiken mislukte.

De fabrieks CZ werd rechtstreeks vanuit Strakonice naar Engeland vervoerd. Ze was aanwezig in de paddock, Paul Friedrichs kon die dag niet starten en verloor waardevolle WK-punten.

Mr. CZ Paul Friedrichs

In Beuern, West-Duitsland, werd Friedrichs getroffen door griep. Niettemin won hij de eerste race voor Bengt Aberg. Hij brak zijn sleutelbeen bij een valpartij in de tweede run. Het verdedigen van de titel leek nog ver weg. Hij kon niet deelnemen aan de volgende WK-ronde in Frankrijk, maar slechts twee weken later stond hij weer aan de start in St. Anthonis, Nederland. Maar de pijn was te groot. Hij moest het opgeven.

Bij de volgende race in het legendarische Namen vermeed hij een massale crash in de eerste run na de start en kwam in botsing met een eik, die, zoals Ramsch zich herinnerde, "al een paar jaar onder de bast stond en de impact van Paul overleefde. Goed." Friedrichs startte helemaal achteraan om de achterstand in te halen naar plaats 8. Voor de tweede run dacht hij even aan opgeven vanwege de pijn in zijn schouder, maar hij zette door, won de tweede run en werd de publiekslieveling in Namen.

Friedrichs werd eind 1968 voor de derde keer wereldkampioen door een dramatische overwinning in de finale in Wohlen (Zwitserland) met één punt verschil.

Het werd steeds stressvoller voor hem dat hij steeds dieper tussen de politieke fronten terechtkwam. Zoals al zijn metgezellen melden, was hij een buitengewoon vriendelijk, behulpzaam en lief persoon. Met politiek had hij niets te maken. Hij was een atleet door en door, het prototype van een motorcrosser.

De jaren 1969 tot en met 1972 werden gekenmerkt door talrijke technische storingen en toenemende politieke druk en verdere deelname aan het WK was aan voorwaarden gebonden. Het Politbureau besloot dat DDR-atleten niet langer mochten deelnemen aan wereldkampioenschappen races. De motorcrosssport werd als een hete aardappel geschrapt als niet-olympische discipline. De enige uitzondering waren de Enduro-atleten die als merkambassadeurs van MZ en Simson tot het einde van de DDR op internationaal niveau mochten strijden, wat ze met succes deden.

In 1972 nam Paul als offroad-atleet deel aan de Zesdaagse en behaalde met het Silver Vase-team de derde plaats, maar Paul was een motorcrosser. Enduro werd niet zijn passie.

Wat er daarna gebeurde in de motorcrosssport in de DDR is een lang verhaal van lijden. Na zijn actieve tijd leidde Paul de regionale vertegenwoordiging van MZ in Erfurt.

2011, Ken Roczen & Paul Friedrichs

Toen Ken Roczen in 2011 wereldkampioen werd in de MX2-klasse, was Friedrichs een van de eersten die hem feliciteerde. Friedrichs dacht dat de jonge Thüringer het in zich had om hetzelfde te doen. Roczen besloot echter anders. Hij zag zijn toekomst in Supercross in Amerika. Over wat er met hem zou zijn gebeurd als hij op het WK was gebleven, kan alleen maar worden gespeculeerd. De successen van Paul Friedrich zullen nog heel lang aanhouden. Het is en blijft de maatstaf van de Duitse motorcross.